West Highland Way. Wandelroute met markeringen door West Schotland, over een traject van 150 km. Route gelopen in april 2007.

Voorbeschouwing:

Januari 2007 ontstond het plan. Een meerdaagse voettocht maken door de natuur van Schotland. De west Highland Way is de bekendste route van van Schotland. De route begint boven Glasgow en voert de wandelaar door de Highlands naar Fort William. Het eindpunt waar de Ben Nevis ligt, de hoogste berg van Schotland.

22 april Milngavnie - Drymen, 19 km.

Na een een vliegreis met Ryanair vanaf Weeze (D) komen we rond 10 uur aan iop Prestwick Airport Glasgow. Direct een treinverbinding naar Glasgow City. Vervolgens met de trein naar Milngavnie. Het beginpunt van de route. Al snel merk je hoe stil en verlaten het hier is. Vandaag op zondag komen we af en toe een nordic walker of mountainbiker tegen. De route voert ons langs een rivier, door glooiend en heuvelachtig terrein en over stenen paden richting Drymen. Het weer is bewolkt, af en toe zonnig en niet koud. Het valt op dat de route goed is gemarkeerd en dat we vaak door poortjes en over hekjes moeten. Het laatste stuk is behoorlijk drassig en loopt langs een weg. Tegen de avond zijn we in Drymen. Daar hebben we een gastvrije ontvangst in een Bed and Breakfast. De Spar is in dit dorpje op zondagavond gewoon open. Dus gelijk proviand inslaan voor de volgende dag. Daarna eten we beefburger met chips in de pub. Op tijd naar bed. Morgen lopen we namelijk de hele dag en wordt het terrein zwaarder.

23 april Drymen - Rowardennan, 24 km.

Het ontbijt in het BenB is behoorlijk uitgebreid en vol variatie. De aardige eigenaresse heeft de keuken vol staan met allerlei beleg, broodjes, jam, marmelades en overige snuisterijen. We krijgen er fried eggs bij en kunnen zelf koffie maken. Vandaag zal het een natte dag worden. In de motregen lopen we weg. Eerst door en naaldbos richting Connick Hill. De regen neemt toe. Toch is het niet koud. Met het jack aan wordt het al snel benauwd. Beter is het om met alleen een strak sportshirt aan door te lopen. Bovenop the Connick begint het hard te waaien en doemt de mist op. Typisch Schotse omstandigheden.Het wordt nu wel heftig met dat regenweer. Toch maar het jack weer aan. We klimmen over rotspartijen en gaan balancerend over stenen paden richting Albama. Daar aangekomen nemen we pauze in de pub. We treffen daar medewandelaars die wel al eerder op de route hebben gezien. Twee sportieve dames uit Aberdeen en twee oudere heren. Zij zijn behoorlijk sportief voor hun leeftijd. Ondanks het slechte weer lopen ze in korte broek en met enkele pints op lopen ze 's-middags zonder problemen verder. Het weer wordt nog zwaarder. Regen en mist bepalen alles. We lopen langs Loch Lomond, nemen een paar heuvels en bereiken Rowardennan. Helemaal doorweekt kloppen we aan bij de Youthostel. Er is nog een kleine 2 persoonskamer met stapelbed vrij. De hostel heeft een droogkamer voor schoenen en kleding. De omgeving is prachtig. Uitzicht op het grote meer en bosgebied met rotsen. In de pub is het gezellig. Alle wandelaars zijn van de partij. We wisselen ervaringen uit en eten baconsteak met een pint.

24 april Rowardennan - Crianlarich, 32 km.

Vlakbij de jeugdherberg nemen we een groot ontbijt in het hotel. Natuurlijk scrambled eggs erbij. Maar goed dat de keuze niet is gevallen op Scottish Breakfast. Dit bestaat naast de eggs uit gebakken worstjes, bacon en black pudding. En dat is gebakken bloedworst. Even is het droog op het eerste stuk door een naaldbos. Maar snel is de motregen terug, gevolgd door gewone regen. We lopen vele kilometers over een rotspad langs Loch Lomond. Het is meer stapvoets balanceren over rotsblokken dan wandelen. Elke misstap kan fataal zijn. En een rugzak van 12 tot 15 kg maakt de wendbaarheid er ook niet groter op. Voor zover er sprake is van een pad, lopen we verder over een zeer smal spoor tussen de keien en rotsblokken langs het meer. Het lijkt uren te duren. Na zeker 10 km buigt het pad af de vallei in van Glen Fallock. We zien zien heuvels en snelstromende beken. Bj een camping maken we een stop en drinken cappuchino. Het is droog geworden en de zon laat zich zowaar zien. Aan het einde van de middag treffen we twee medewandelaars. Twee mannen van rond de 30 die vermoeid en uitgeput in het gras zitten. Tom en Gordon. Beide uit Zuid-Afrika en wonend in Engeland. Ze dragen ook de rugzakken mee en zijn net als ons op weg naar de youthhostel in Crianlarich. Het pad voert verder door de vallei. Af en toe kruisen we een kudde koeien en moeten we diep door de modder en stront stappen. We zien hoge bergtoppen in mistbanken. Nergens wegen of iets van bewoning te bekennen. Om in Crianlarich te komen, buigen we af van de route en gaan door een donker naaldbos steil naar beneden. Rond 19.00 uur bereiken we Crianlarich. Opnieuw een gehucht waar niets bijzonders is. De jeugdherberg biedt weer goede voorzieningen. Wonderlijk hoe goed een éénvoudige douche na een tocht van meer dan 30 km op lichaam en geest inwerkt. Nadat we kleren in de wasmachine en droger hebben gedaan, lopen we naar de pub. Pasta en curry smaken goed. De pints ook. Het is trouwens elke keer goed toeven in de pub. Goede en aardige bediening. Veel aanspraak van wandelaars en lokale bevolking. En de pubs zijn rookvrij. Schotland is één van de eerste landen dat het roken probeert uit te bannen. Een goede zaak!

25 april Crianlarich - Inveroran - Bridge of Orchy, 31 km.

Het ontbijt in de pub is helaas slecht. Slappe koffie en bediening door 2 slome stagaires. Na wat boodschappen en geldopnames gaan we door het naaldbos omhoog naar de route. Het weer is opnieuw een afwisseling van regen , motregen en opklaringen. We lopen over mooie, brede stenen paden door de highlands. Een ruig, onbewoond en éénzaam gebied. De vele kale bergen met de toppen in de mist maken grote induk op ons. In Tyndrum drinken we koffie en bij vertrek zien we dat de supermarket een waarschuwingsbord staat. De volgende winkel pas na 45 km! Dus gauw naar binnen en een flinke verzameling mueslirepen inkopen. Aan het einde van de middag komen we aan in Bridge of Orchy. Ook weer zo'n klein dorp met een pub en 2 hostels for walkers. Na een korte stop besluiten we door de lopen naar Inveronan. Een mooie tocht door nog ruiger gebied met aan het einde een geweldig uitzicht op een groot helder meer. Helaas is er alleen een hotel dat al is volgeboekt. iets verderop ligt een kampeerveldje aan een beek, waarop 1 tent is te zien. De eigenaar van het hotel biedt ons aan een tent aan zodat we kunnen kamperen. Er is verder geen enkele overnachtingsplaats te vinden. Uiteindelijk gaan we terug over de bergen naar B. of Orchy. Daar aangekomen blijkt er nog plaats te zijn voor de overnachting in een bunkhouse. De pub heeft goed lokaal bier met lekkere curry en pasta gerechten. Hoewel tegen mijn outdoorgevoel toch de moeite waard het hele eind (4,5km) weer terug te lopen.

26 april Bridge of Orchy - Kinlochleven, 34 km.

Vandaag schijnt de zon! Het is helder in de lucht en er is geen wind. Terug in Inveroran zien we de spiegeling van een bomenrij in het meer. Dit soort panorama's zijn bijzonder. Voorbij het hotel lopen we over een kilometerslang pad door totaal verlaten gebied. We treffen hier een Australisch stel. Zij slepen allebei enorme rugzakken met zich mee en we vernemen dat ze al enkele maanden, low budget, op wereldreis zijn. Wat verderop worden we ingehaald door de hikers. Een groep van ongeveer 10 stoere Schotse mannen, die ook de WHW lopen. Zonder rugzak! De bagage laten ze elke dag door een servicedienst vervoeren. Ze vragen elke keer of we het goed maken. Er is veel verbondenheid en wederzijds respect tussen wandelaars. Een kennismakingsgesprek heb je snel gemaakt.De tocht gaat verder door eindeloos ruig en onhergzaam gebied. Op de achtergrond de steeds hoger wordende kale bergen met sneeuwvlakken aan de toppen. Aan het einde van de middag beklimmen we Devils Staircase. Bovenop deze berg zien we in de verte voor het eerst de Ben Nevis. Hoogste berg van Schotland. Er staat ons nog een zwaar stuk te wachten. Dit wordt de langste dag en na 30 km beginnen spieren en gewrichten hevig te protesteren. Een geluk dat het vandaag zonnig en droog is. Met die regen van de afgelopen dagen zou het nog veel zwaarder zijn. Moe en afgemat komen we in Kinlochleven aan. Onze Zuidafrikaanse vrienden en hikers zijn er al en de kamers van het hostel zijn nu bezet. Na een zoekticht door het dorp blijkt de eigenaar van het hostel nog een andere hostel te hebben waar we terecht kunnen. Hij brengt ons met de bestelbus er naar toe. In de pub eten we mexican food met cold ice beer. Een gezellige avond met alle hikers samen maakt de dag compleet.

27 april Kinlochleven - Fort William, 22 km.

Vandaag beginnen we aan het laatste stuk van de route naar FW. We gaan direct een heuvel op, gevolgd door een lange tocht door een vallei. Het pad is bezaaid met vele stenen. Het uitzicht is zoals verwacht geweldig. Die Ben Nevis maakt indruk. Halverwege gaan we het bos in en dalen we geleidelijk af. De vermoeidheid slaat bij mij toe Ik houd een lager tempo aan en moet energie sparen. Helder denken of reageren lukt niet. Aan het einde van de route moeten we geconcentreerd kaartlezen. Het blijkt dat we een lokale wandelroute volgen in plaats van het sluitstuk van de WHW langs een drukke weg naar FW. Na het nodige gezwoeg komen we alsnog bij het officiele eindpunt. Bekende wandelaars zijn er al en feliciteren ons. Het zit erop. In 6 dagen meer dan 150km gelopen. Dit heugelijke feit vieren we 's-avonds in de pub met onze Zuidafr. vrienden. We kijken terug op een geweldig avontuur en een week om nooit te vergeten.