Slowboat naar Luang Prabang (Laos) werd slowmotion in Chiang Khong.

Vroeg in de ochtend nam ik vanuit Chiang Rai de bus naar Chiang Khong. En wat voor een bus: een aftands, vooroorlogs model met nog voor de helft ondoorzichtige ramen. Helaas ben ik vergeten er een foto van te maken. Ik kwam in gesprek met Julian, een Engelsman die op weg was naar Luang Prabang in Laos. Dat is na Chiang Khong, een grensplaats in Thailand, de gebruikelijke route voor backpackers. Je gaat dan met een slowboot gedurende twee dagen over de Mekong-rivier naar Luang Prabang.

We zaten achterin de bus en waren onophoudelijk aan het praten. Het bleek dat we leeftijdgenoten waren. Julian reisde in de jaren '80 ook door Azië, toen nog met een dikke pil handboek 'South East Asia' op zak. Hij wilde nu een tour maken van drie maanden en was benieuwd of hij nog iets zou herkennen van toen. Al snel was duidelijk geworden dat die tijden volledig vervlogen waren.

In het laatste traject van de (schroot)bus mengde zich nog een bont gezelschap lokale bevolking tussen ons. Bij gebrek aan zitplaatsen hadden deze locals er geen enkele moeite mee bij elkaar op schoot te gaan zitten. Het grootste deel van de backpackers werd vervolgens aan de grens gedropt. Met nog een andere toerist ging ik met de bus over een afstand van een paar kilometer terug naar Chiang Khong. Het duurde even, maar uiteindelijk vond ik een voor mij geschikte eenpersoonskamer in een guesthouse. Ik mocht ook gebruikmaken van een citybike.

Die middag fietste ik relaxed langs de Mekong-rivier en genoot van het uitzicht. Tegen de avond werd ik weer verrast door de smaak van voor mij nieuwe gerechten op de streetfoodmarkt. Later op de avond was ik getuige van een megagroot opgezet foodfestival aan de rivier met continue dans en livemuziek. Ja, aan feesten en food hier in Thailand geen gebrek.

Vandaag fietste ik richting het achterland van het stadje met diverse bergen in het zicht. Na een halfuurtje fietsen was ik in volledige stilte gekomen, bij een meer vlak bij de bergen. Het voelt telkens heerlijk als je uit de zone van verkeerslawaai bent geraakt. Ik nam er een pauze, liep wat rond en fietste verder over een goed begaanbare onverharde weg.

Tussen de middag lunchte ik in een overdekt, halfopen hutje langs de weg. Ik kon daar ook behoorlijk steil omhoog lopen en naderde toen een tempel. Ik werd vriendelijk begroet door een jongen, maakte een praatje met wat gebaren en een paar Thaise woorden en had in de verte een geweldig uitzicht over de rivier. Ik fietste nog een paar honderd meter door en kon toen afbuigen naar beneden richting de rivier. Daar aangekomen nam ik koffie en kon op een heerlijke stoel de boten aan mij voorbij zien gaan. De middag liep vervolgens in een slow tempo en nog gedeeltelijk fietsend ten einde.

Ik ben blij dat ik de route naar Luang Prabang op deze manier heb onderbroken. Chiang Khong is een prima plaats om één of twee dagen te zijn. Morgen stap ik weer op de backpack karavaan naar Laos.