Phimai. Geschiedenis van de Khmer in Thailand. Thaise spraakverwarringen naar, in en uit de bus.

Vanaf Chiang Khan duurt het een uur met de songthaew om terug te komen in Loei. Langzaam, hobbelig en bonkend rijdt het vehikel door het berglandschap.

Bij aankomst in Loei staat er een bus gereed voor vertrek naar Nakhon Ratchasima. In het begin een bijna onuitspreekbare naam. Maar na enkele oefeningen lukt het zonder haperingen. De stad, bekend als de poort tot de Isaan, wordt ook wel Korat genoemd. Dat rolt een stuk makkelijker over de tong.

De reis verloopt verder soepel en met een boog om Udon Thani richting Korat. Aankomst in de vroege avond. Korat. Grote stad. Modern, strak en natuurlijk shopping malls. Goed voor een verblijf van 1 nacht in een standaard hotel. 

Op anderhalf uur met de bus van Korat ligt Phimai. Een rustige en kleine stad waar het bekende historische park midden in het centrum ligt. Compact.  Alles is op loopafstand. Het charmante guesthouse Benya , winkels en markten. Benya heeft fietsen beschikbaar. In een wat betere uitvoering dan in Chiang Khan. Ze vallen na zeg 5 km uit elkaar. Net genoeg om aan het einde van de middag enkele verkenningen rondom Phimai te doen.

De volgende dag laten de ruïnes van het park zich het beste in de vroege ochtend verkennen. Het is vrijdag, dus rustig. Mijd dit soort bezoeken in de drukke weekenden. Het park is goed onderhouden, oogt omvangrijk en mysterieus. Vrouwen in bedekte kleding vegen de paden schoon. Een tweetal mannen is op een toren bezig met het verwijderen van hardnekkige klimop groei uit het gesteente.  De gangen en gestapelde stenen van de bouwwerken maken diepe indruk. Aan de achterzijde van het complex schiet in een boom een grijze eekhoorn plotseling weg. In een nabije vijver liggen roze lotus bladeren te dobberen. In 2 tot 3 uur heb je alles wel gezien. Beschouw het als een miniatuur variant of opmaat van grote broer Angkor in Cambodja.

Vanaf het park is het slechts een paar honderd meter wandelen naar het museum van Phimai. Zeker de moeite waard! Goede Engelse beschrijvingen van de beelden, voorwerpen, sieraden en  andere schatten uit het verre verleden. Het maakt de tour compleet.

Tussen de middag zie ik in het centrum voor het eerst een bakkerij waar croissants en stokbroden in de vitrine liggen. Mijn smaakpapillen maken een 180 graden draai. Na wekenlang lunch van noedels smachten zij naar brood, liefst volkoren met waldkorn.

Buiten de stad ligt Sai Ngam. Een park op fietsafstand. Daar zijn de bekende Banya Trees. Eeuwenoude bomen in een mangrove waar je onder de boomwortels door loopt. Er komt nog geen millimeter straal van daglicht doorheen . De plaatselijke zwerfhonden bewaken het goed. Zij houden niet van wandelaars met de fiets aan de hand over de paden . Grommend en blaffend laten zij zich gelden. Gauw het via zijpad eruit en de fiets geparkeerd. En weer rustig verder wandelen langs de vijvers.

Op de terugweg halverwege ligt een meer. Een weg eromheen. Zoals gebruikelijk doen mannen en vrouwen bij het vallen van de avond hun dagelijkse oefeningen. Running, wandelen, skaten, fitness in open lucht en nog meer. Wat later in de avond en verderop bij een rivier doemt in het donker plotseling een lange wedstrijd roeiboot op. Jonge mannen achter elkaar in de boot met roeispanen in de aanslag. De captain brult een commando. Het team schreeuwt nog hardere korte kreten uit en de boot zet zich explosief in beweging. Het stopt en de boot drijft uit waarna de captain opnieuw het startsignaal afgeeft. Dit herhaalt zich keer op keer. Terug naar het centrum voor de avondmarkt. Hoewel ik er al heel wat gezien heb, is de uitstalling van een gehele varkenskop bij een kraam toch weer een verrassende afsluiting.

Ja, en dan begint de volgende dag de reis terug naar Pran Buri. Klopt de dienstregeling van de bus bij guesthouse Benya?  Er zou ieder uur een bus moeten vertrekken naar Korat. Om de hoek is een bushalte met loket.  Bus full.  No bus. Bus 12.30 uur. Boem, loket dicht. Enkele bewoners wachten geduldig op stoeltjes. Waarop? Na 15 minuten stopt er aan de overkant een bus. Bus Korat? Geen probleem. Plaats genoeg en stap in. Ticket komt zo. Twintig minuten later stopt de bus. Het duurt even. Nog wat langer. De motor draait wel en er is airco. Wat zou er aan de hand zijn?  De passagiers wachten geduldig. Geen vragen. Wachten. Oh, er is een technische storing, iets met de motor. Monteur is onderweg. Na een uur is het gebrek verholpen.  De bus zet zich in beweging. Niemand die klaagt. De conducteur komt langs. Sorry, sorry. U krijgt 50% korting op de ticket.

Terug in Korat staat een luxe bus voor vertrek naar Bangkok gereed. Comfortabele, verstelbare en ruime stoelen. Met werkende rugmassage. De stewardess in oranje mantelpakje en de chauffeur in uniform stellen zich netjes voor. De reis begint. Er draait een bloeddorstige film met een monster dat bij elke moordpoging weer tot leven komt. Het is zaterdagavond. Bangkok nadert. Plotseling de bus uit. Ik zie geen busterminal. Geen goed teken. Stap nooit uit waar geen terminal is. Zeker niet in Bangkok. Ok, binnen 2 seconden weer terug in de bus. En inderdaad de bus rijdt verder en komt na enkele minuten aan bij terminal Chatuchak. Druk, chaotisch, benauwd, schreeuwende bus medewerkers. Naar de loketten. No bus, no bus now. Take van? Oh ja, een mini-bus. Waar? Aan de overkant. Loop, loop, steek over, kijk en kijk, en ja er zijn mini-bussen te zien.  Ticket Pran Buri ok. Uurtje wachten. Prima. Gelukkig zijn er hotdogs te koop bij 7 - Eleven. 

Laatste stuk naar Pran Buri met mini bus gaat snel tot Hua Hin. Plotseling stopt het voertuig. Uitstappen. Geen vragen stellen. In andere bus plaatsnemen. Weer verder. Tien minuten later hetzelfde tafereel. Sorry, sorry. Daarna nog een keer maar Pran Buri is bereikt. Bijna middernacht ondertussen. Met een onvergetelijke ervaring van de reis door de Isaan opgeslagen in het geheugen.