De afgeweken route in Houay Xia naar Luang Namtha. Laos.

Zoals gezegd, de gebruikelijke route loopt na het passeren van de grens bij Houay Xai naar Luang Prabang. De grensformaliteiten en de drukte bij de grenspost vielen mee. Misschien komt dat omdat ik op zondagochtend voor 8 uur bij het loket stond, met nog een handjevol andere backpackers. De hele procedure verliep snel en soepel.

Uiteindelijk kwam ik bij het busstation aan. Ondertussen was ik erachter gekomen dat er een alternatieve route naar het noordelijk gelegen Luang Namtha was, ongeveer 50 km van de grens met China, in een schijnbaar ongerept natuurgebied. Ik besloot de koers te wijzigen. Achteraf maar goed ook, want het groepje backpackers kwam op een gegeven moment terug bij het busstation en nam plaats bij de halte naar Luang Prabang, vermoedelijk omdat de slowboat op zondag niet voer. Hoe dan ook, ik had ondertussen plaatsgenomen in een, voor onze begrippen, afgedankte bus naar Luang Namtha. Mijn rugzak lag, samen met de balen bagage van de lokale bevolking, bijeengebonden op het dak van de bus.

Hoewel ik een zware, uitputtende reis vermoedde, verliep deze redelijk ontspannen. Af en toe remde de chauffeur plotseling om het voertuig behendig en voorzichtig langs diepe kuilen te loodsen. Het was vooral het geweldig mooie uitzicht van heuvels, bergen en dalen waardoor deze, toch bijna vijf uur durende, busrit gevoelsmatig voorbijvloog.

Aangekomen in Luang Namtha blijkt alles wat anders te zijn dan in Thailand: meer ongerept, aards, puur, basic, enzovoort. Tegen de avond koelt het snel af en treedt direct de duisternis in. Mijn twee dunne longsleeves-truien en een lichtgewicht regenjack uit Noorwegen zijn helemaal van onderen uit de rugzak gekomen. Vanaf nu dagelijks in gebruik, tenminste in de vroege ochtend en in de avond. Het jack houdt de koude wind tegen. Overdag warmt het snel op en is de korte broek met T-shirt nog steeds het dagelijks tenue. Outdoor is hier trouwens een belangrijk gebeuren. Langs de weg zijn namelijk vele kantoortjes die de meest exotische trekkings, survivals en verblijven bij bergvolkeren aanbieden.

De volgende ochtend besloot ik een mountainbike te huren. Keuze genoeg langs de weg. Eindelijk verlost van die citybike! Ik begon aan een valleiroute van ongeveer 35 km, met op een aantal plaatsen mogelijkheden om uit te wijken, bijvoorbeeld naar een waterval. De route voert je langs vele kleine dorpen, waar je een willekeur van vuurtjes, hout kappende mannen, wapperende kleding aan waslijnen, kokende ketels, dampende roosters met vleesspiezen, en ga zo maar door. De bevolking is supervriendelijk. Ze zwaaien, groeten en maken gebaren. Met een groep werkende jongens, ergens in het bos bij de waterval, ging ik op de foto. Ze waren super enthousiast.

Midden in de vallei, in een hutje langs de weg, nam ik de lunch. Daarna kwam ik in een hoger deel van de bergen terecht, over een lang en afwisselend stijgend en dalend pad. Lekker wild, met die MTB eroverheen. Heerlijk! Iets ervoor kwam ik de Engelsman tegen die ik drie dagen eerder in de bus naar Chiang Khong sprak. Hij was ook bezig met een mountainbike tour en het beviel hem prima hier.

Tegen 16.00 uur was ik klaar met de route. Ik nam in een tent langs de weg cappuccino met een roombroodje. Iets later kwamen twee Nederlandse dames binnen. Zij waren dolblij met de verkrijgbaarheid van koffie en broodjes in dit land. Ik raakte met ze aan de praat. Van een van de dames kreeg ik allerlei bruikbare tips over het reizen door Indochina. Zij was blijkbaar een kenner van dit gebied. Later bleek dat zij op Bali woonde.

Na een douche en bij het vallen van de avond liep ik in mijn volledig koudebestendige outfit naar de foodmarkt. Je kunt daar ook ter plaatse aan kleine tafeltjes en op houten banken eten. Het smaakt allemaal heerlijk. En dan die bananenpannenkoek als nagerecht maakt het helemaal af.

Niet onbelangrijk te vermelden is dat ik in een van de kruidenierszaken – er zijn hier geen supermarkten – na een bijna acrobatische zoektocht door uiterst smalle gangpaden met metershoog opgestapelde artikelen potten pindakaas en Nutella vond. Voorheen kocht ik op de markt een pak gesneden bruinbrood. Hoera, ik heb morgen boterhammen met pindakaas en chocopasta als ontbijt! De aanschaf van deze oer-Hollandse lekkernij bleek later een aanslag te zijn geweest op mijn budget. Maar ach, wat maakt het uit? Ik ben hier voor het eerst van mijn leven miljonair. In LAK wel te verstaan, oftewel de Laotiaanse Kip. Gisteren heb ik even 2.500.000 kippen uit de cashmachine getrokken, en nu loop ik hier met een dik pak papiergeld bij iedere aankoop tientallen biljetten af te tellen.

Het voelt goed in Laos te zijn. Ik blijf hier nog lang rondreizen.