Beklimming Mont Blanc, 2013

Het idee ontstond vorig jaar. Een hoge bergtop beklimmen. Het werd de Mont Blanc. De magische witte berg. Bij Mountain Network kwam ik in het meest beruchte team 6 terecht. 8 stoere kerels met allemaal dezelfde passie. Vanaf 28 augustus zijn we begonnen vanuit een leuk en gezellig chalet in Chamonix. Eerst oefenen met materialen en lopen op de gletsjer. Vervolgens door de Mont Blanc tunnel naar Italie om de Gran Paradiso te beklimmen als voorproefje. Daarna weer terug naar het chalet. We hadden een "rustdag", dat wil zeggen oefenen met rotsklimmen in Chamonix. In de middag waren we getuige van de finish van de Mont Blanc Ultra Trail. Lopers die met rustzakjes en lampjes 100 tot 200 km om het massief hardlopen. Chamonix is het mekka van outdoor. Vervolgens zijn we met het treintje omhoog gegaan om van daaruit te starten met de klim. De weersomstandigheden waren ideaal. De adrenaline joeg door mijn lijf. Vooral het klimgedeelte bij het Gouter-couloir in de vroege ochtend was zwaar. Eenmaal boven in de harde sneeuw ging het beter. Mijn maatje moest op 4200 m afhaken. De berggids gebaarde me dat ik met hem mee kon richting de top. Ik twijfelde geen moment en liep aan het touw achter hem aan. Jeetje wat was het steil. Uiteindelijk over een smalle sneeuwgeul kwam de top in zicht. Eenmaal boven zaten mijn voorgangers Jan Rezelman en Arthur Hansler hun overwinning te vieren waarop ik zei: zo jongens ook aan de wandel vandaag? We gingen met berggids Didier op de foto en lieten trots het logo van Mountain Network zien. Het licht op de top is zo intens. Enige "Maxima-achtige" tranen liepen van mijn wang. Daarna ging de weg terug. De super heetgebakerde berggids Guy kende geen genade met een enkele misstap die ik maakte. Na een heftige ruzie kwam het weer goed tussen ons. Stel je voor: net onder de MB een discussie over het onbehouwen gedrag van Fransozen, maar ik kan er zelf ook wat van hoor. Je moet een beetje Ronald Naar zijn om daar boven te komen. Het afdalen in het Gouter-couloir werd me net iets te zwaar. Ik kreeg verschijnselen van uitputting en desoriëntatie. Gelukkig liep ik tussen Guy en Menno aan een touw. Op het beruchte Grand Couloir wisten we nog te ontkomen aan een lading vallende stenen. Met een enorme snelheid rolden deze monsters van de helling af. Het was op het nippertje. Dank aan het koele hoofd van Guy. Uiteindelijk na 12 uur kwamen we bij de hut waar gezamenlijk de overwinning van de 3 toppers werd gevierd. De rest is op 4200 m gekomen wat natuurlijk ook een prima prestatie is. Onderling was de sfeer erg goed. Ik heb een "vakantie"gehad om nooit te vergeten. De foto's zijn chronologisch geplaatst. Dus van de introductie, beklimming Gran Paradiso, Mont Blanc en weer terug.