BANGKOK. GROOTSTE POSITIEVE CULTUUROMSLAG ALLERTIJDEN.

Voor een inwoner uit het rustige en vredige Zeddam kun je geen grotere cultuurshock bedenken, maar dan is het er wel een die je eeuwig positief bijblijft. De aankomst op de supermoderne luchthaven alleen al voelt als een warm welkom: extreem goede aanwijzingen en altijd wel iemand die glimlachend hulp aanbiedt. Met een snelle bovengrondse metro (Airlink) naar station Phaya Thai in het centrum; dit is de beste manier om snel weg te komen van de luchthaven. Daar aangekomen, voel je de intense tropische hitte en ook een enorm verkeerslawaai. Het blijkt een chaos te zijn. Dan rest er maar één ding, en dat is direct een taxi aanhouden. De nog resterende avond bracht ik in de buurt van het guesthouse door, wat licht verward en wennend aan het benauwende weer. Op een vlonder staan aan de grote rivier met een groot uitzicht helpt dan goed.

Vandaag begon ik aan een wandeling vanaf de accommodatie richting het Grand Palace. Gewoonweg wandelen met maps.me in de aanslag vind ik altijd de beste manier om een stad te verkennen. Ik viel vervolgens van de ene in de andere verbazing: een aaneenschakeling van kraampjes, stalletjes, eettenten, markten, etc. Alles is hier op straat verkrijgbaar. Ik nam tussendoor een kokosmilkshake en die smaakte zo verfrissend lekker. Na enkele kilometers bereikte ik Khao San Road. Dit schijnt vooral in de avonduren het mekka te zijn voor backpackers. Ik was er tegen de middag en dan is er helaas weinig te beleven. Dus door naar het Grand Palace, natuurlijk een bekende toeristische trekpleister. Ik vond een overall blik op afstand van dit enorme gebouw voldoende, zeker toen de zon nog scherper begon te branden en er nergens schaduw was te bekennen. Een vervolg naar het Wat Rakhang Khositaram aan de overkant van de rivier bleek een goed alternatief te zijn. Je komt er met een ferry en dan ben je vanuit de enorme drukte in boeddhistische sferen beland waar rust en vrede de boventoon voeren. Er zijn meerdere mooie tempels te zien waar ook diensten worden gehouden. Er lopen monniken in oranje gewaden. Slenterend door de achterliggende nauwe steegjes nam ik een heerlijke noedellunch. Mijn smaakpapillen draaiden vandaag jubelend overuren.

Na lunchtijd nam ik de ferry terug en begon aan een lange, kronkelrijke wandeling langs de rivier met tussenstops in kleine parken in de richting van het guesthouse, dat ligt in de wijk Dusit. Aan het einde van de middag kwam ik daar compleet overladen van indrukken aan. Met een vitamineshot van kleine sinaasappelen en een flinke hoeveelheid water bleek er nog energie over te zijn voor een gerichte buurtverkenning. Het was opnieuw markt en eetgelegenheid waar ik in terechtkwam. De enorme hoeveelheden levende vissen in kuipen waren daarbij toch wel het toppunt. Ik wist niet meer van ophouden met lopen en kijken, raakte bijna in extase van verrassende beelden op mijn netvlies op te zuigen. En toen was er dat kleine tentje op de hoek, midden in het oorverdovende ronkende spitsverkeer, waar ik Pad Thai geserveerd kreeg: een mix van groente, noedels en gebakken tofu, zo heerlijk gekruid. Hysterisch maar tegelijkertijd prettig, Bangkok had geen betere intro kunnen zijn voor de komende reis.